تحقیق درمورد ضبط ویدیو سیستمهای ضبط و پخش 27 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 27

ضبط ویدیو سیستم‌های ضبط و پخش

مقدمه

از ابتدای عرضه برنامه‌های تلویزیونی لزوم یک روش قابل اطمینان برای ضبط اطلاعات مربوط به تصویر بطوری که بتوان بلافاصله بعد از ضبط مجدداً آن را پخش و مورد ارزیابی و اصطلاح قرار داد احساس می شد چه اصلاحات می بایست قبل از پراکنده شدن هنرمندان و اجراکنندگان با بررسی صحنه های ضبط شده انجام شود. علاوه براین در ممالک پهناوری مانند امریکا که دارای مناطق زمانی مختلف است و همین طور برای پخش برنامه هائی که می بایست در یک کشور تولید و در کشور دیگر پخش شود برنامه‌های تلویزیونی بدون وجود سیستم قابل قبولی برای ضبط با امکانات محدود کننده‌ای همراه بود.

قبل از پاگرفتن ضبط ویدیو شرکتهای پخش برنامه های تلویزیونی از روش فیلم برداری برای کنسروبرنامه های تلویزیونی استفاده می‌کردند. برای این کار معمولاً یک دوربین فیلم برداری مقابل مونیتور قرار می گرفت و از برنامه های روی صفحه فیلم می‌گرفت. طبعاً نتیجه حاصل به هیچ وجه بصورتی که امروزه مورد قبول است نبود‌. بین زمان ضبط و پخش همواره یک فاصله زمانی که اغلب هم طولانی تر می شد وجود داشت و اگر در صحنه‌ی اشکالات فنی وجود داشت شانس موجود برای اصطلاح آن کم و نیز گران بود.

اولین دستگاه موفق ضبط مغناطیسی در سال 1900 عرضه شد. در این سال آقای valdemar poulson دستگاه خود را که تلگرافون نام نهاده بود. به عنوان اختراع در امریکا به ثبت رساند. این دستگاه ضبط مغناطیسی سیمی بود که سیگنال حاصل از آن خیلی ضعیف و پر از نویز بود.

در سال 1906 آقای pederson و poulson کشف کردند که با مغناطیسی کردن اولیه سیم در دستگاه تلگرافون سیگنال خروجی خیلی افزایش می‌یافت ولی مساله ضعف نسبت سیگنال به نویز هنوز حل نشده باقی ماند.

در سال 1927 دو مهندس بنامهای carpenter وcarlson متوجه شدند که با استفاده از جریان متناوب به عنوان بیاز برای نوار یا سیم مغناطیسی نتیجه حاصل به نحو بی‌سابقه‌ای اصلاح می‌شد و روش خود را در امریکا به ثبت رساندند.

در سال 1928 دکتر p fleumer در آلمان اختراع یک نوار پلاستیکی را که دارای بسیاری از خواص مکانیکی مورد لزوم و با لایه‌ای از پودر ماده مغناطیسی پوشیده شده بود به ثبت رسانید. اولین اختراع در سال 1935 با استفاده از اکسید آهن به عنوان ماده مغناطیسی اصلاح کرد و در همین سال در اروپا اولین دستگاه ضبط مغناطیسی عرضه شد . در حین جنگ بین الملل دوم پیشرفتهای قابل توجه ای در آلمان در این زمینه حاصل شد . که نتایج بدست آمده از این دستگاه را با بازده فیلم و صفحه قابل مقایسه ساخت.

بعد از جنگ در سال 1948 یک شرکت کوچک در کالیفرنیا که در طول جنگ موتورهای برقی تولید می‌کرد. اولین دستگاه ضبط با نوار مغناطیسی را در امریکا عرضه کرد. این شرکت با ابداعات خود در ضبط ویدیو انقلابی به وجود آورد بطوری که تا سالها بعد از عرضه دستگاه مزبور در استودیوهای تولید ضبط کردن برنامه ها را (( Ampex)) کردن آن می نامیدند و نام این شرکت مترادف با ضبط مغناطیسی بود.

با تولد دستگاه ضبط ویدیو در پخش برنامه‌های تلویزیونی نیز انقلابی به وجود آمد. صحنه‌های زنده برنامه‌ها تقریباً از بین رفت و جزو گذشته‌ها شد. روشهای تولید با استفاده از دستگاه ضبط عوض شدند چه دیگر لازم نبود برنامه ها در یک دوره زمانی پیوسته تولید شوند و روشهای ویرایش قابل اطمینان و ساده‌ای زاده شدند.

بعد از پیدایش تلویزیون رنگی طبعاً دستگاه ضبط نیز می‌بایست به پیروی از سیر زمان بتواند برنامه‌های رنگی هر سه روش معمول تلویزیون رنگی را می‌توان به خوبی ضبط و با کیفیت خوب پخش کرد. با وجود این ضبط ویدیو در ایستگاه فرستنده یک دستگاه گران قیمت و پیچیده‌ای است. تقریباً کمتر نوعی از فن مدار الکترونیکی یافت می‌شود که ازآن در دستگاه ضبط ویدیو استفاده نشده باشد و هیچ فرستنده تلویزیونی نیست که بتواند بدون استفاده از تعداد قابل توجه‌ای ضبط ویدیو برنامه های خود را پخش کند.

در کنار فرستنده‌های تلویزیونی و سیستمهای تلویزیونی مدار بست دستگاه های ضبط ویدیو در تعلیم و تربیت دانشگاهها و مدارس برای مهندسین رادار و لابراتور، آژانسهای تبلیغاتی، دولت و صنعت و تمام مراجع استفاده کننده از سیستم کامپیوتر از اجزاء لاینفک و عدم وجود آنها غیرقابل تصور است .

به علت گرانی و پیچیدگی این دستگاه بیش از سی سال بین عرضه یک ضبط ویدیو برای استفاده در استریو و عرضه ضبط ویدیو برای استفاده عمومی طول کشید. حتی برای ساده‌تر و ارزان‌تر کردن از صفحه‌های مخصوصی نیز برای ضبط ویدیو استفاده شد و شرکت تلفن‌کن دستگاه پخش تصویر رنگی تلویزیون را با استفاده از صفحه پلاستیکی مخصوصی عرضه کرد که به علت محدود بودن مدت قابل ضبط و پخش پا نگرفت. شرکتهای فرستنده از ابتدای کار موفق شدند استانداردی در ساختمان دستگاه های ضبط ویدیویی سازندگان مختلف به وجود آورند بطوری که بتوان نوار ضبط شده روی دستگاه یک سازنده را روی دستگاه سازنده دیگر پخش کرد. در مورد دستگاهای ضبط ویدیویی که امروزه برای استفاده عمومی ساخته می‌شوند هنوز این استاندارد به وجود نیامده است .

در سال 1968 تولید کننده گان ژاپنی در یک گرد هم آئی استنداردی برای استفاده از نوارهای نیم اینچی در دستگاهای ضبط وضع کردند . این استاندارد که به استاندارد EIAJ معروف شد چهار چوبی برای خواص مکانیکی و الکترونیکی نوار ضبط تصویر سیاه سفید به وجود آورد . یکسال بعد این استاندارد در مورد ضبطهای رنگی نیز گسترش داده شد و دستگاههایی که با این استاندارد توسط تولید کنندگان ژاپنی ساخته شدند به خوبی توسط بازار صنعت و آموزش پذیرفته شدند ولی در دستگاههای مورد استفاده عمومی تشتت سلیقه باقی ماند.

در سال 1969 شرکت Ampex دستگاه ضبط خود را با استفاده از یک نوع کاتریج با نواری بر اساس استاندارد EIAJ عرضه کرد ولی برای تولید و فروش دستگاه خود اقدامی به عمل نیاورد در سال 1970 شرکت SONY دستگاه ویدیو کاست خود را که در آن از نوار اکسید کرم به پهنای¾ اینچ به جای نوارهای معمول اکسید آهن استفاده می شد معرفی کرد و در سال1972 به معرض فروش گذاشت. حداقل ده شرکت مختلف ژاپنی حق انحصار ساخت